Moeder Jopie heeft zich voorgenomen om niet dood te gaan. Dochter Minou heeft beloofd haar daarbij te helpen. Ze is alleen vergeten wanneer.
Moeder danst en leert ons de rituelen van haar levensdrift. Begin de dag met lege darmen. Met volle darmen kun je niet denken. Zorg tenminste voor 1 levende plant. En zing iedere dag voor iemand die je bent vergeten.
Minou gaat ondertussen opzoek naar het punt waarop de beladen belofte ooit is gedaan. Wat zijn de consequenties van moeders ongebreidelde levenslust voor de overtuigingen van de dochter?
“Nooit opgeven Minoutje, al beginnen de ratten te knagen aan je teennagels, dan heb je altijd nog je fris gemoed.”
Vrolijk zwierend richting eeuwigheid geven moeder en dochter een energiek beeld van een omgekeerde euthanasie. Als broodnodig tegengeluid bij het maatschappelijke debat over ouderen dat altijd gericht is op aftakeling, ontbrekende zorg en het georganiseerde levenseinde.
Een ontroerende en optimistische voorstelling voor iedereen met onbeteugelde levensdrift of met gebrek daaraan.
MINOUX is het nieuwe gezelschap van theatermaker Minou Bosua, voorheen de helft van cabaretduo De Bloeiende Maagden. Minou ontwikkelt een heel eigen vorm van theater, die zij ‘Bewustzijns-amusement’ noemt. Met persoonlijke verhalen en ervaringen als vertrekpunt maakt MINOUX theater dat raakt en tegelijkertijd vermaakt, door van herkenbare levensworstelingen pakkende verhalen en verrassende beelden te maken.
“De samenleving is de uiterste consequentie van mijn innerlijke houding.”
Met dit spiritueel-filosofisch vertrekpunt onderzoekt Minou in haar komende producties persoonlijke (voor veel mensen herkenbare) overtuigingen en plaatst die in een universele context. Minou is daarbij gefascineerd door de structuren die we meekrijgen in de genen en in onze opvoeding.
“In het landschap van mijn ziel zie ik de hele samenleving gereflecteerd: Ik ben net als ieder ander ook maar gewoonweg in deze wereld ‘geworpen’; voorzien van een bepaald genenpakket en vervolgens opgevoed met de daartoe benodigde waarden en regels. De blauwdruk van wie we zullen zijn wordt al in de eerste jaren gevormd. En vanuit een nog tamelijk onschuldig en beperkt kindperspectief gaan we vervolgens dat leven leven dat voor ons lijkt voorgekookt. En dan komt er het moment dat het vruchtwater zich terugtrekt en dan sta je nog nat achter de oren op het strand, aan de oever van een zee van mogelijkheden.”
Humor is het voertuig naar dat onbekende gebied. Met een glimlach op je gezicht, met dapper optimisme het leven door.“
